Pertaci
Një njeri përtac,
s’punonte aspak
Puna më e vogël
i bëhej farmak.
Një herë s’kish ushqim,
Bukë si jepte tjetër,
pra shkoi të ulet
tek një dardhë e vjetër
Dardha kishte kokërra
të mëdha kërcak,
të ëmbëla sheqer,
pjekur për merak.
Por përtaci ishte
njeri për cutdi,
përtoi t’i shkundte,
në hije u shtri.
Hoqi dhe kapelen,
pranë vetes e la
– Bini këtu brënda,
o ju dardha – tha.
Priste kokrra dardhës
nga degët e saja,
kur një dardhë e madhe
u shkëput nga maja,
dhe pertacit tone mu ne hund i ra
thirri fortë përtaci
– Obobo ç’hata !